Μου σπάσανε τον μπαγλαμά
κάτι παλιόμαγκες εψές αργά.
Τον σπάσανε και φύγανε,
τα τέλια μ’ απομείνανε.
Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.
Τον είχα σαν μικρό παιδί
και βασιλιά μες στο τσαρδί.
Αυτός με παρηγόραγε,
αυτός με καταλάβαινε.
Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.
Με τις γλυκές του τις πενιές
μου γιάτρευε πολλές πληγές.
Τώρα στο έρμο μου τσαρδί,
αχ ποιος θα με παρηγορεί;
Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.
|
Mu spásane ton baglamá
káti paliómagkes epsés argá.
Ton spásane ke fígane,
ta télia m’ apominane.
Ntrígki ntrígki, ntrígki ntrígki,
mu ’diochne ton póno,
ntrígki ntrígki,
ke kiluse i paliozoí.
Ton icha san mikró pedí
ke vasiliá mes sto tsardí.
Aftós me parigórage,
aftós me katalávene.
Ntrígki ntrígki, ntrígki ntrígki,
mu ’diochne ton póno,
ntrígki ntrígki,
ke kiluse i paliozoí.
Me tis glikés tu tis peniés
mu giátreve pollés pligés.
Tóra sto érmo mu tsardí,
ach pios tha me parigori;
Ntrígki ntrígki, ntrígki ntrígki,
mu ’diochne ton póno,
ntrígki ntrígki,
ke kiluse i paliozoí.
|