Στη βροχή και στ’ αγιάζι
περιμένω δε με νοιάζει
να σε δω για λίγο κι ας βραχώ
της αγάπης μου η τρέλα
δεν γουστάρει την ομπρέλα
στα λασπόνερα παραπατώ
Το μουσκεμένο μου πουκάμισο
για σένα αγάπη στάζει
σαν μαραμένο τριαντάφυλλο
απόψε η καρδιά μου μοιάζει
άνοιξε την πόρτα σου να μπω
πόσο σ’ αγαπάω να σου πω
Στη βροχή περπατάω
και δεν νιώθω που πατάω
για να ρθω κοντά σου μια στιγμή
δυναμώνει και το κρύο
κι η αγάπη θέλει δύο
στ’ ανεμόβροχο να ζεσταθεί
|
Sti vrochí ke st’ agiázi
periméno de me niázi
na se do gia lígo ki as vrachó
tis agápis mu i tréla
den gustári tin obréla
sta laspónera parapató
To muskeméno mu pukámiso
gia séna agápi stázi
san maraméno triantáfillo
apópse i kardiá mu miázi
ánikse tin pórta su na bo
póso s’ agapáo na su po
Sti vrochí perpatáo
ke den niótho pu patáo
gia na rtho kontá su mia stigmí
dinamóni ke to krío
ki i agápi théli dío
st’ anemóvrocho na zestathi
|