Αισθήματα έχω αδερφικά
για της ασφάλειας τα φτωχά λαγωνικά
που με χιόνια και βροχές
να με φυλάνε έχουν διαταγές.
Μικρόφωνα βάζουν για ν’ ακούν
όσα από το στόμα μου περνούν
τραγούδια και βρισιές κι αστεία
στον καμπινέ και στην τραπεζαρία.
Αδέρφια μου ασφαλίτες, εσείς μόνο
τον δικό μου ξέρετε τον πόνο.
Εσείς ξέρετε πως
η σκέψη μου είναι διαρκώς
τρυφερή και παθιασμένη
στον αγώνα αφιερωμένη.
Λόγια που αλλιώς θα `χαν χαθεί
στα μαγνητόφωνά σας έχουνε γραφτεί.
Και για ύπνο όταν πάτε
τα τραγούδια μου ξέρω τραγουδάτε.
Ευχαριστώ γι’ αυτό πολύ
συνεργάτες μου πιστοί.
|
Esthímata écho aderfiká
gia tis asfálias ta ftochá lagoniká
pu me chiónia ke vrochés
na me filáne échun diatagés.
Mikrófona vázun gia n’ akun
ósa apó to stóma mu pernun
tragudia ke vrisiés ki astia
ston kabiné ke stin trapezaría.
Adérfia mu asfalítes, esis móno
ton dikó mu ksérete ton póno.
Esis ksérete pos
i sképsi mu ine diarkós
triferí ke pathiasméni
ston agóna afieroméni.
Lógia pu alliós tha `chan chathi
sta magnitófoná sas échune grafti.
Ke gia ípno ótan páte
ta tragudia mu kséro tragudáte.
Efcharistó gi’ aftó polí
sinergátes mu pisti.
|