|
Που να ‘ναι να μου πει μπορεί κανείς
η ξακουστή ομορφιά της Ρώμης Φλόρα,
η Αρχιπιάδα, η ξαδέρφη της, Θαΐς
που ακούστηκε όπου γης χωριό και χώρα;
Κι η ηχώ η αντιλαλούσα που ‘χε δώρα
ομορφιάς, που γυναίκα άλλη καμιά
ανθρώπου δεν απόχτησε ως με τώρα;
Μα τα χιόνια που να είν’ τα περσινά;
Που βρίσκεται η τετράσοφη Ελοΐς,
που ο Πέτρος Εμπαγιάρ, σε μαύρην ώρα,
γι αυτή ευνουχίστη και στο Σαιντ Ντενίς
έθαψε την ζωή του ρασοφόρα;
Κι η ρήγισσα, που αφού έκαμε τη γνώρα
του Μπουριντάν, την άνομη, βαθιά
τον έριξε στην Σεν, πού να `ναι τώρα;
Μα τα χιόνια που να είν’ τα περσινά;
Βασίλισσα λευκή, άστρο της αυγής,
που γλυκοτραγουδούσες παθοφόρα,
Μπέρτα μεγάποδη, Μπιετρίς, Αλίς,
Αρεμβουργίς, που ‘χες της Μαιν τη χώρα,
Ιωάννα που στη Ρουένη λευκοφόρα
οι Άγγλοι σε κάψανε μαρτυρικά,
στ’ όνομα της Παρθένας, που είστε τώρα;
Μα τα χιόνια πού να είν’ τα περσινά;
Πρίγκιπα, όπου κι αν ψάξεις κι όσην ώρα
του κάκου, δεν τις βρίσκεις πουθενά
κι αυτήν την επωδό ξέχασ’ την τώρα.
Μα τα χιόνια που να είν’ τα περσινά;
|
Pu na ‘ne na mu pi bori kanis
i ksakustí omorfiá tis Rómis Flóra,
i Archipiáda, i ksadérfi tis, Thaΐs
pu akustike ópu gis chorió ke chóra;
Ki i ichó i antilalusa pu ‘che dóra
omorfiás, pu gineka álli kamiá
anthrópu den apóchtise os me tóra;
Ma ta chiónia pu na in’ ta persiná;
Pu vrískete i tetrásofi Eloΐs,
pu o Pétros Ebagiár, se mavrin óra,
gi aftí evnuchísti ke sto Sent Ntenís
éthapse tin zoí tu rasofóra;
Ki i rígissa, pu afu ékame ti gnóra
tu Burintán, tin ánomi, vathiá
ton érikse stin Sen, pu na `ne tóra;
Ma ta chiónia pu na in’ ta persiná;
Oasílissa lefkí, ástro tis avgís,
pu glikotraguduses pathofóra,
Bérta megápodi, Bietrís, Alís,
Aremvurgis, pu ‘ches tis Men ti chóra,
Ioánna pu sti Ruéni lefkofóra
i Άngli se kápsane martiriká,
st’ ónoma tis Parthénas, pu iste tóra;
Ma ta chiónia pu na in’ ta persiná;
Prígkipa, ópu ki an psáksis ki ósin óra
tu káku, den tis vrískis puthená
ki aftín tin epodó kséchas’ tin tóra.
Ma ta chiónia pu na in’ ta persiná;
|
