Έπειτα απ’ το μεγάλο μπουμ
χίλιοι φακοί να κάνουν ζουμ,
πλάνα ωραία της καταστροφής
με φωτιές και σάρκες να τραφείς
όταν η αράχνη θα νιώθει ευφυής
στριμωγμένη στο μπετόν της οροφής.
Είχες πει χρειάζεται καιρός
να φτιαχτούν σκουπίδια ένας σωρός
να σκεπαστούνε φεγγίτες και φωταγωγοί
να συμβούνε θάνατοι αργοί
να γεννηθούνε καινούργιοι πυροτεχνουργοί
για να αξίζει να επιστρέψεις στον πλανήτη γη.
Τη ζωή που σκότωσα εγώ
είναι η ζωή που νοσταλγώ
με τα σκεπάσματά σου έχω σκεπαστεί
το κορμί σου έχω αφουγκραστεί
η ύπαρξή σου καράβι που έχει βυθιστεί
με φωνάζεις τελευταίο ασυρματιστή.
Μπαίνοντας πρωί σε ένα ταξί
καίγομαι μέσα στο οξύ
βλέπω στα μάτια των περαστικών
ξυραφιές ονείρων χθεσινών
σου κοκκινίζει τα νύχια το μανόν
και είσαι θύτης μα και το θύμα συνθηκών.
|
Έpita ap’ to megálo bum
chílii faki na kánun zum,
plána orea tis katastrofís
me fotiés ke sárkes na trafis
ótan i aráchni tha nióthi efiís
strimogméni sto betón tis orofís.
Iches pi chriázete kerós
na ftiachtun skupídia énas sorós
na skepastune fengites ke fotagogi
na simvune thánati argi
na gennithune kenurgii pirotechnurgi
gia na aksízi na epistrépsis ston planíti gi.
Ti zoí pu skótosa egó
ine i zoí pu nostalgó
me ta skepásmatá su écho skepasti
to kormí su écho afugkrasti
i íparksí su karávi pu échi vithisti
me fonázis telefteo asirmatistí.
Benontas pri se éna taksí
kegome mésa sto oksí
vlépo sta mátia ton perastikón
ksirafiés oniron chthesinón
su kokkinízi ta níchia to manón
ke ise thítis ma ke to thíma sinthikón.
|