Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί
κι η γη αναστατωμένη
κι είναι το Σάββατο χλωμό, πολύ χλωμό
σαν κάτι που πεθαίνει
Κι ήρθες εσύ με τα παλιά
τα ρούχα τα τριμμένα
και με ρωτάς τι να ‘γινε
η αγάπη αυτή που είχα για σένα
Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί
κι ο ουρανός λιβάνι
και λες πως ήρθε η στιγμή, πικρή στιγμή
ο κόσμος να πεθάνει
Γίναν τα μάτια σου βαθιά
και οι θάλασσες μεγάλες
μου πήραν όλες τις χαρές
κι όμως χαρές δεν ‘φέραν άλλες
|
Mirízi o kósmos giasemí
ki i gi anastatoméni
ki ine to Sávvato chlomó, polí chlomó
san káti pu petheni
Ki írthes esí me ta paliá
ta rucha ta trimména
ke me rotás ti na ‘gine
i agápi aftí pu icha gia séna
Mirízi o kósmos giasemí
ki o uranós liváni
ke les pos írthe i stigmí, pikrí stigmí
o kósmos na petháni
Ginan ta mátia su vathiá
ke i thálasses megáles
mu píran óles tis charés
ki ómos charés den ‘féran álles
|