|
Έχω γράψει τόσα γράμματα
Με δίχως παραλήπτη
Κι έχω ρίξει κάτι κλάματα
Κι ατέλειωτο ξενύχτι
Κάθε νύχτα τα διαβάζω
Κλαίω και αναστενάζω
Αχ
Μυθιστόρημα μου τέλειωσες
Την καρδούλα μου την έλιωσες
Το φινάλε σου απρόβλεπτο κι εγωιστικό
Μυθιστόρημα μου τέλειωσα
Τις σελίδες σου τις έλιωσα
Δεν υπάρχει δευτερόλεπτο να μη σ’ αγαπώ
Ν’ αγαπάς και να μη σ’ αγαπούν
Είναι βαρύ φορτίο
Σε έχω μάθει πια αγάπη μου
σαν ανοιχτό βιβλίο
Κάθε νύχτα σε διαβάζω
Κλαίω και αναστενάζω
Αχ
|
Έcho grápsi tósa grámmata
Me díchos paralípti
Ki écho ríksi káti klámata
Ki atélioto kseníchti
Káthe níchta ta diavázo
Kleo ke anastenázo
Ach
Mithistórima mu télioses
Tin kardula mu tin élioses
To finále su apróvlepto ki egistikó
Mithistórima mu téliosa
Tis selídes su tis éliosa
Den ipárchi defterólepto na mi s’ agapó
N’ agapás ke na mi s’ agapun
Ine varí fortío
Se écho máthi pia agápi mu
san anichtó vivlío
Káthe níchta se diavázo
Kleo ke anastenázo
Ach
|
