Αγάπησε μια ομορφιά,
της γειτονιάς τη ζωγραφιά,
μα αυτή ανήκει σ’ άλλονε
κι έχει καημό μεγάλονε.
Να γιατί κλαιν καμιά φορά
και τα παιδιά τα σοβαρά,
δυο ξένα μάτια αγαπούν
και δεν μπορούνε να το πουν,
δυο ξένα μάτια αγαπούν
και ντρέπονται να τους το πουν.
Γυναίκες χίλιες γνώρισε,
τις φίλησε, τις χώρισε,
μα εκείνη συλλογίζεται
κι αδικοβασανίζεται.
Να γιατί κλαιν καμιά φορά
και τα παιδιά τα σοβαρά
δυο ξένα μάτια αγαπούν
και δεν μπορούνε να το πουν,
δυο ξένα μάτια αγαπούν
και ντρέπονται να τους το πουν.
|
Agápise mia omorfiá,
tis gitoniás ti zografiá,
ma aftí aníki s’ állone
ki échi kaimó megálone.
Na giatí klen kamiá forá
ke ta pediá ta sovará,
dio kséna mátia agapun
ke den borune na to pun,
dio kséna mátia agapun
ke ntréponte na tus to pun.
Ginekes chílies gnórise,
tis fílise, tis chórise,
ma ekini sillogizete
ki adikovasanízete.
Na giatí klen kamiá forá
ke ta pediá ta sovará
dio kséna mátia agapun
ke den borune na to pun,
dio kséna mátia agapun
ke ntréponte na tus to pun.
|