Δεν φταίω εγώ που ξαφνικά
την είδα και όλα άλλαξαν
Δεν ξέρω πως μέσα απ’ τα μάτια της
κακές στιγμές μου χάθηκαν
Δεν φταίω εγώ που όλο την σκέφτομαι
και μένω ξύπνιος πλέον τα βράδια
Δεν ξέρω πως, αλλά με μάγεψε
και όλο μετρώ τον χρόνο να τη δω
Έτσι είναι ο έρωτας φτερά σου δίνει
παιδί σε κάνει και όλο χαμογελάς
Έτσι είναι ο έρωτας ψηλά σε πάει
και κάνεις το εγώ να γίνεται εμάς
Με ένα βλέμμα της έχω τα πάντα
αναπνέω και αρχίζω να ζω
Μ’ ένα της άγγιγμα ξεχνάω τα πάντα
και εκεί το λάθος γίνεται σωστό
Έτσι είναι ο έρωτας φτερά σου δίνει
παιδί σε κάνει και όλο χαμογελάς
Έτσι είναι ο έρωτας ψηλά σε πάει
και κάνεις το εγώ να γίνεται εμάς
|
Den fteo egó pu ksafniká
tin ida ke óla állaksan
Den kséro pos mésa ap’ ta mátia tis
kakés stigmés mu cháthikan
Den fteo egó pu ólo tin skéftome
ke méno ksípnios pléon ta vrádia
Den kséro pos, allá me mágepse
ke ólo metró ton chróno na ti do
Έtsi ine o érotas fterá su díni
pedí se káni ke ólo chamogelás
Έtsi ine o érotas psilá se pái
ke kánis to egó na ginete emás
Me éna vlémma tis écho ta pánta
anapnéo ke archízo na zo
M’ éna tis ángigma ksechnáo ta pánta
ke eki to láthos ginete sostó
Έtsi ine o érotas fterá su díni
pedí se káni ke ólo chamogelás
Έtsi ine o érotas psilá se pái
ke kánis to egó na ginete emás
|