|
Να κοιμηθώ μ’ ένα βιβλίο
να σου αγοράσω ένα πλοίο,
να χαστουκίσω το φεγγάρι
και να πληρώσω τον βαρκάρη
Να σε σκεπάσω μες στην νύχτα
να θάψω τα όνειρα που είχα
να σου μιλώ για το Λιοντάρι
την Αφροδίτη και τον Άρη
Να πω καλά την προσευχή μου
και να σας δώσω την ευχή μου
τη μάνα γη μου να ματώσω
κι ύστερα να το μετανιώσω
Να δώσω ρεύμα σ’ ένα αστέρι
να λάμπει μες το μεσημέρι
να σας γκρεμίσω τις ελπίδες
μια νύχτα στις Βαλεαρίδες
Να σε πηγαίνω περιπάτους
πέρα στα βράχια και στις βάτους
να δανειστώ τα μυστικά σου
στην πιο κρυφή πλευρά του δάσους
Να σου απαγγέλλω ποιηματάκια
για του μπερντέ μου τα λαμπάκια
για τους ανθρώπους που πληθαίνουν
χωρίς να ξέρουν που πηγαίνουν
Κι όταν απ’ τ’ όνειρο ξυπνήσω
μες το ντουλάπι να σε κλείσω
το προσωπείο μου να φορέσω
να πάρω φόρα και να πέσω
Και σ’ όλη τη μικρή ζωή μου
στη μια και μόνη διαδρομή μου
να καταλήγω στο γραφείο
των πόθων μου νεκροταφείο
|
Na kimithó m’ éna vivlío
na su agoráso éna plio,
na chastukíso to fengári
ke na pliróso ton varkári
Na se skepáso mes stin níchta
na thápso ta ónira pu icha
na su miló gia to Liontári
tin Afrodíti ke ton Άri
Na po kalá tin prosefchí mu
ke na sas dóso tin efchí mu
ti mána gi mu na matóso
ki ístera na to metanióso
Na dóso revma s’ éna astéri
na lábi mes to mesiméri
na sas gkremíso tis elpídes
mia níchta stis Oalearídes
Na se pigeno peripátus
péra sta vráchia ke stis vátus
na danistó ta mistiká su
stin pio krifí plevrá tu dásus
Na su apangéllo piimatákia
gia tu bernté mu ta labákia
gia tus anthrópus pu plithenun
chorís na ksérun pu pigenun
Ki ótan ap’ t’ óniro ksipníso
mes to ntulápi na se kliso
to prosopio mu na foréso
na páro fóra ke na péso
Ke s’ óli ti mikrí zoí mu
sti mia ke móni diadromí mu
na katalígo sto grafio
ton póthon mu nekrotafio
|
