|
Να ‘μαι
κλαίω πάλι και θυμάμαι
είμαι μόνη και φοβάμαι
το σκοτάδι της νυχτιάς
Να ‘μαι
δεν γυρίζεις και λυπάμαι
και την πόρτα μου χτυπάνε
οι καημοί της μοναξιάς
Λείπεις και δεν ξέρω που να κρατηθώ
και σε κρύο στρώμα πως να κοιμηθώ
είσαι μακριά μου
κι όμως είσαι εδώ
Να ‘μαι
πάλι μόνη μου κοιμάμαι
χώρια δρόμους περπατάμε
σαν δυο ξένοι της ζωής
Να ‘μαι
τα παλιά ξαναθυμάμαι
και στα μάτια μου κυλάνε
δάκρυα της προσμονής
|
Na ‘me
kleo páli ke thimáme
ime móni ke fováme
to skotádi tis nichtiás
Na ‘me
den girízis ke lipáme
ke tin pórta mu chtipáne
i kaimi tis monaksiás
Lipis ke den kséro pu na kratithó
ke se krío stróma pos na kimithó
ise makriá mu
ki ómos ise edó
Na ‘me
páli móni mu kimáme
chória drómus perpatáme
san dio kséni tis zoís
Na ‘me
ta paliá ksanathimáme
ke sta mátia mu kiláne
dákria tis prosmonís
|
