Περιμένω να ‘ρθεις, μα ήρθε μόνο τ’ απόγευμα
και είχε μέσα στα μάτια του μοναξιά και σιωπή.
Περιμένω ξανά και ξεχνάω τα λάθη σου
σαν και μένα να ξέρεις δε σ’ αγάπησε κανείς.
Καρδιά μου, μην αργείς!
Δεν ξέρω αύριο που θα ‘μαι…
Να μην μου γράφεις “σ’ αγαπώ” γιατί θυμώνω,
γιατί μου λείπεις κι από μέσα μου βουρκώνω.
Πάψε να γράφεις “σ’ αγαπώ” και κάνε κάτι,
είναι ένα βήμα απ’ το γκρεμό αυτή η αγάπη.
Περιμένω εδώ, μες στο άδειο δωμάτιο
κι όλοι λέν’ είναι μάταιο όλο αυτό που περνώ.
Περιμένω να δω, μα το θαύμα δε γίνεται,
το φιλί δε συγκρίνεται με ένα σ’ αγαπώ.
Καρδιά μου, μην αργείς!
Δεν ξέρω αύριο πού θα ‘μαι…
Να μην μου γράφεις “σ’ αγαπώ” γιατί θυμώνω,
γιατί μου λείπεις κι από μέσα μου βουρκώνω.
Πάψε να γράφεις “σ’ αγαπώ” και κάνε κάτι,
είναι ένα βήμα απ’ το γκρεμό αυτή η αγάπη.
|
Periméno na ‘rthis, ma írthe móno t’ apógevma
ke iche mésa sta mátia tu monaksiá ke siopí.
Periméno ksaná ke ksechnáo ta láthi su
san ke ména na kséris de s’ agápise kanis.
Kardiá mu, min argis!
Den kséro avrio pu tha ‘me…
Na min mu gráfis “s’ agapó” giatí thimóno,
giatí mu lipis ki apó mésa mu vurkóno.
Pápse na gráfis “s’ agapó” ke káne káti,
ine éna víma ap’ to gkremó aftí i agápi.
Periméno edó, mes sto ádio domátio
ki óli lén’ ine máteo ólo aftó pu pernó.
Periméno na do, ma to thafma de ginete,
to filí de sigkrínete me éna s’ agapó.
Kardiá mu, min argis!
Den kséro avrio pu tha ‘me…
Na min mu gráfis “s’ agapó” giatí thimóno,
giatí mu lipis ki apó mésa mu vurkóno.
Pápse na gráfis “s’ agapó” ke káne káti,
ine éna víma ap’ to gkremó aftí i agápi.
|