Στο απέραντο γαλάζιο της ματιάς σου
καλοκαίρια νοσταλγώ στην αγκαλιά σου
και καράβια που σε φέρνουν πάλι πίσω
μα απ’το όνειρο φοβάμαι μη ξυπνήσω
Να μη ξανάρθει καλοκαίρι
και να μη πέσει άλλο αστέρι
αφού δεν είσαι εδώ
Να μην αλλάξεις την ευχή σου
που ’λεγες να ’μαι εγώ μαζί σου
για σένα μόνο ζω…
για σένα μόνο ζω…
Απογεύματα στο χρώμα των χειλιών σου
θα με καίνε αν δε δω τον ερχομό σου
και τα κύματα θα μου μιλούν γι’ αγάπη
λες και κράτησαν το τελευταίο δάκρυ
Να μη ξανάρθει καλοκαίρι
και να μη πέσει άλλο αστέρι
αφού δεν είσαι εδώ
Να μην αλλάξεις την ευχή σου
που ’λεγες να ’μαι εγώ μαζί σου
για σένα μόνο ζω…
για σένα μόνο ζω…
|
Sto apéranto galázio tis matiás su
kalokeria nostalgó stin agkaliá su
ke karávia pu se férnun páli píso
ma ap’to óniro fováme mi ksipníso
Na mi ksanárthi kalokeri
ke na mi pési állo astéri
afu den ise edó
Na min alláksis tin efchí su
pu ’leges na ’me egó mazí su
gia séna móno zo…
gia séna móno zo…
Apogevmata sto chróma ton chilión su
tha me kene an de do ton erchomó su
ke ta kímata tha mu milun gi’ agápi
les ke krátisan to telefteo dákri
Na mi ksanárthi kalokeri
ke na mi pési állo astéri
afu den ise edó
Na min alláksis tin efchí su
pu ’leges na ’me egó mazí su
gia séna móno zo…
gia séna móno zo…
|