|
Βρέχει κι η ώρα είναι δύο
σε μια σκοπιά εγώ κι η μοναξιά
να δίνω μάχη απόψε με το κρύο
πόσο θα ήθελα να ήσουνα κοντά μου
Όλο στα ίδια να γυρνάω
εδώ η ζωή δεν έχει φως και χρώμα
κι εγώ το χρόνο σε μέρες να μετράω
όταν νυχτώνει μια γραμμή να σβήνω ακόμα
Να μου τηλεφωνείς
μηνύματα να στέλνεις
να διώχνεις τη σιωπή
τη μοναξιά να παίρνεις
Να μου τηλεφωνείς
μηνύματα να στέλνεις
να λες πως μ’ αγαπάς
και πως με περιμένεις
Να μου τηλεφωνείς
Στρίβω τη πλίξη μου τσιγάρο
είναι στιγμές που φτάνω τα όριά μου
ψάχνω διέξοδο να βρω να μη σαλτάρω
και τι δε θα `δεινα να ήσουνα κοντά μου
Να μου τηλεφωνείς
μηνύματα να στέλνεις
να διώχνεις τη σιωπή
τη μοναξιά να παίρνεις
Να μου τηλεφωνείς
μηνύματα να στέλνεις
να λες πως μ’ αγαπάς
και πως με περιμένεις
Να μου τηλεφωνείς
|
Oréchi ki i óra ine dío
se mia skopiá egó ki i monaksiá
na díno máchi apópse me to krío
póso tha íthela na ísuna kontá mu
Όlo sta ídia na girnáo
edó i zoí den échi fos ke chróma
ki egó to chróno se méres na metráo
ótan nichtóni mia grammí na svíno akóma
Na mu tilefonis
minímata na stélnis
na dióchnis ti siopí
ti monaksiá na pernis
Na mu tilefonis
minímata na stélnis
na les pos m’ agapás
ke pos me periménis
Na mu tilefonis
Strívo ti plíksi mu tsigáro
ine stigmés pu ftáno ta óriá mu
psáchno diéksodo na vro na mi saltáro
ke ti de tha `dina na ísuna kontá mu
Na mu tilefonis
minímata na stélnis
na dióchnis ti siopí
ti monaksiá na pernis
Na mu tilefonis
minímata na stélnis
na les pos m’ agapás
ke pos me periménis
Na mu tilefonis
|
