Είμαι στην τσέπη εφοπλιστής,
μποέμης στην καρδιά μου,
μ’ όλους τους φίλους μπεσαλής,
σπαθί στον έρωτά μου.
Να ποιος είμαι κι άμα θες
πλάι μου προχώρα
κι αν σ’ αρέσουν οι λαδιές
κλάψε από τώρα.
Είμαι στον πόνο σου γιατρός,
στ’ άδικο δικηγόρος,
με τις γνωστές σου σοβαρός,
στα γλέντια μου μαγκιόρος.
Να ποιος είμαι κι άμα θες
πλάι μου προχώρα
κι αν σ’ αρέσουν οι λαδιές
κλάψε από τώρα.
Στην πιάτσα μ’ αγαπούν πολύ,
αλλά και στα σαλόνια,
μα σε γυναίκα πονηρή
κάνω πολλά καψώνια.
Να ποιος είμαι κι άμα θες
πλάι μου προχώρα
κι αν σ’ αρέσουν οι λαδιές
κλάψε από τώρα.
|
Ime stin tsépi efoplistís,
boémis stin kardiá mu,
m’ ólus tus fílus besalís,
spathí ston érotá mu.
Na pios ime ki áma thes
plái mu prochóra
ki an s’ arésun i ladiés
klápse apó tóra.
Ime ston póno su giatrós,
st’ ádiko dikigóros,
me tis gnostés su sovarós,
sta gléntia mu magkióros.
Na pios ime ki áma thes
plái mu prochóra
ki an s’ arésun i ladiés
klápse apó tóra.
Stin piátsa m’ agapun polí,
allá ke sta salónia,
ma se gineka ponirí
káno pollá kapsónia.
Na pios ime ki áma thes
plái mu prochóra
ki an s’ arésun i ladiés
klápse apó tóra.
|