Να ‘ρθεις | Na ‘rthis

Θα στο πω πνίγοντας το λυγμό
μ΄όποιον κι αν βρεθώ εσένα συναντάω.

Θα στο πω πως και τον ουρανό
για σένα τον κοιτάω, άστρο μου σβηστό

Εγώ έμαθα τη γλώσσα της σιωπής
κι εξηγώ όσα ποτέ δεν θα μου πεις.

Να ‘ρθεις, τελειώσανε τα αστεία
Να ζεις, ποτέ δεν είν αργά
Να ‘ρθεις, να γράψουμε ιστορία
Όλους τους φόβους να σκεπάσεις με φιλιά
Να ‘ρθεις, για πάντα μια φορά

Θα στο πω σου ‘χω φυλάξει εδώ
έναν εαυτό και σπάνιο και ξένο.

Θα στο πω ήμουν απάντα εγώ
καλώδιο κομμένο, τώρα σου μιλώ.

Καρδιά είχα κλειστή, σαν θυρίδα μυστική,
κι όμως τρύπωσες στη θέση μιας πληγής,
που χαιδεύω ώσπου να ‘ρθεις.

Tha sto po pnígontas to ligmó
m΄ópion ki an vrethó eséna sinantáo.

Tha sto po pos ke ton uranó
gia séna ton kitáo, ástro mu svistó

Egó ématha ti glóssa tis siopís
ki eksigó ósa poté den tha mu pis.

Na ‘rthis, teliósane ta astia
Na zis, poté den in argá
Na ‘rthis, na grápsume istoría
Όlus tus fóvus na skepásis me filiá
Na ‘rthis, gia pánta mia forá

Tha sto po su ‘cho filáksi edó
énan eaftó ke spánio ke kséno.

Tha sto po ímun apánta egó
kalódio komméno, tóra su miló.

Kardiá icha klistí, san thirída mistikí,
ki ómos tríposes sti thési mias pligís,
pu chedevo óspu na ‘rthis.