Φεύγεις ξανά, φεύγεις και πας
στου κόσμου τις βροχές,
τι να πω.
Γι’ άλλες χαρές πια φτεροκοπάς
κι αν όλα τα σκορπάς
σ’ αγαπώ.
Να θυμάσαι την αγάπη μας
όταν θα μένεις πια μες στις νυχτιές
και θα κλαις για το χτες.
Ό,τι κι αν γίνει θα σ’ αγαπώ.
Φεύγεις ξανά και δε μου λες
μια λέξη της καρδιάς
να πιαστώ.
Οι ερημιές πια θα ’ναι πολλές,
εικόνες απ’ το χτες
θα κρατώ.
|
Fevgis ksaná, fevgis ke pas
stu kósmu tis vrochés,
ti na po.
Gi’ álles charés pia fterokopás
ki an óla ta skorpás
s’ agapó.
Na thimáse tin agápi mas
ótan tha ménis pia mes stis nichtiés
ke tha kles gia to chtes.
Ό,ti ki an gini tha s’ agapó.
Fevgis ksaná ke de mu les
mia léksi tis kardiás
na piastó.
I erimiés pia tha ’ne pollés,
ikónes ap’ to chtes
tha krató.
|