|
Όμορφο πράγμα ο έρωτας
σε ντύνει ξαφνικά μεσ’ τα λευκά του
και στο σημείο της καρδιάς
χαράζει με μαχαίρι τ’ αρχικά του
ποιος μου `χε πει πως θα βρεθώ
νύχτες σαν τρελή να τον ζητάω
ποιος το περίμενε εγώ
Γι αυτόν όλους τους φίλους, όλους να ρωτάω
Να του πείτε πως πονάω
πως για’ κείνον ξενυχτάω
κι ότι κι αν μου `χει κάνει τον ξεχνώ
Να του πείτε περιμένω
και σαν ξεχασμένο τρένο
στου κορμιού του τη γραμμή θα ξαναμπώ
Να του πείτε πως πεθαίνω
να του πείτε πως κοντά του μόνο ζω
Άσχημο πράγμα η μοναξιά
τη νιώθει όποιος μόνος έχει μείνει
ο χρόνος κλείνει την πληγή
μα πίσω του σημάδια πάντα αφήνει
|
Όmorfo prágma o érotas
se ntíni ksafniká mes’ ta lefká tu
ke sto simio tis kardiás
charázi me macheri t’ archiká tu
pios mu `che pi pos tha vrethó
níchtes san trelí na ton zitáo
pios to perímene egó
Gi aftón ólus tus fílus, ólus na rotáo
Na tu pite pos ponáo
pos gia’ kinon ksenichtáo
ki óti ki an mu `chi káni ton ksechnó
Na tu pite periméno
ke san ksechasméno tréno
stu kormiu tu ti grammí tha ksanabó
Na tu pite pos petheno
na tu pite pos kontá tu móno zo
Άschimo prágma i monaksiá
ti nióthi ópios mónos échi mini
o chrónos klini tin pligí
ma píso tu simádia pánta afíni
|
