Μην τα παρατάς
τα χέρια μην σηκώνεις
ξέρεις καλά να επιβιώνεις
Μη σε δω ποτέ
να χάνεις το κουράγιο
κάνε το χέρι σου γροθιά και
Μη, μη κλαις μωρό μου απόψε
μη κάνεις σαν παιδί
την στεναχώρια κόψε
στα δυο σαν το χαρτί
Καθ’ ένα τέλος είναι
και μια καινούργια αρχή
γι’ αυτό ότι και να συμβαίνει
να χαμογελάς εσύ
Να χαμογελάς
και όλα ξεπερνιούνται
δάκρυα δεν δικαιολογούνται
Να ‘σαι δυνατή
έτσι όπως σε θυμάμαι
κι αύριο πάλι θα γελάμε
Μη, μη κλαις μωρό μου απόψε
μη κάνεις σαν παιδί
την στεναχώρια κόψε
στα δυο σαν το χαρτί
Καθ’ ένα τέλος είναι
και μια καινούργια αρχή
γι’ αυτό ότι και να συμβαίνει
να χαμογελάς εσύ
|
Min ta paratás
ta chéria min sikónis
kséris kalá na epiviónis
Mi se do poté
na chánis to kurágio
káne to chéri su grothiá ke
Mi, mi kles moró mu apópse
mi kánis san pedí
tin stenachória kópse
sta dio san to chartí
Kath’ éna télos ine
ke mia kenurgia archí
gi’ aftó óti ke na simveni
na chamogelás esí
Na chamogelás
ke óla kseperniunte
dákria den dikeologunte
Na ‘se dinatí
étsi ópos se thimáme
ki avrio páli tha geláme
Mi, mi kles moró mu apópse
mi kánis san pedí
tin stenachória kópse
sta dio san to chartí
Kath’ éna télos ine
ke mia kenurgia archí
gi’ aftó óti ke na simveni
na chamogelás esí
|