Ναοί στο σχήμα του ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.
Φύγανε φύγανε
και βαθιά κάτω απ’ το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο
και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά των βράχων τ’ αγάλματα
|
Nai sto schíma tu uranu
ke korítsia orea
me to stafíli sta dóntia pu mas prépate!
Puliá to város tis kardiás mas psilá midenízontas
ke polí galázio pu agapísame!
Fígane fígane
o Iulios me to fotinó pukámiso
ke o Avgustos o pétrinos me ta mikrá tu anómala skaliá.
Fígane fígane
ke vathiá káto ap’ to chóma sinnéfiase anevázontas
chalíki mavro
ke vrontés, i orgí ton nekrón
ke argá ston ánemo trízontas
egirísane páli me to stíthos brostá
foverá ton vráchon t’ agálmata
|