|
Εξόριστος στην όγδοη λεωφόρο
πληρώνω της αλήθειας μου το φόρο
και κάθε που η ανάγκη με προστάζει
αυτή η λέξη πόσο με τρομάζει.
Σώπασαν τα πουλιά του παραδείσου
το ίδιο και μαζί σου και χωρίς σου
τα φώτα αυτού του δρόμου μην ανάψεις
να λες πως μ’ αγαπάς μόνο μην πάψεις.
Γιατί μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια.
Βουλιάζει η ψυχή μου κάθε τόσο
σε θέλω μα δεν έχω να σου δώσω
παλεύω μ’ ένα τίποτα στο πλάι
το τέλος μου με βλέπει και γελάει.
Αρρώστησε το αίμα μου στις φλέβες
μετράω της θητείας μου τις μέρες
οι ένοχοι ποτέ δε θα πληρώσουν
και σ’ ένα Γολγοθά θα με σταυρώσουν.
Γιατί μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια.
|
Eksóristos stin ógdoi leofóro
pliróno tis alíthias mu to fóro
ke káthe pu i anágki me prostázi
aftí i léksi póso me tromázi.
Sópasan ta puliá tu paradisu
to ídio ke mazí su ke chorís su
ta fóta aftu tu drómu min anápsis
na les pos m’ agapás móno min pápsis.
Giatí móno dákria, móno dákria
ke i zoí mu amétrita nafágia
móno dákria, móno dákria
ke i zoí mu amétrita nafágia.
Ouliázi i psichí mu káthe tóso
se thélo ma den écho na su dóso
palevo m’ éna típota sto plái
to télos mu me vlépi ke gelái.
Arróstise to ema mu stis fléves
metráo tis thitias mu tis méres
i énochi poté de tha plirósun
ke s’ éna Golgothá tha me stavrósun.
Giatí móno dákria, móno dákria
ke i zoí mu amétrita nafágia
móno dákria, móno dákria
ke i zoí mu amétrita nafágia.
|
