Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.
Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες στο προσφέρω.
Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.
Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες στο προσφέρω.
Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε,
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.
|
Pollés forés vathiá anarotíthika
trigiro i ánthropi an m’ agapune
gia ó,ti fenome í an alithiná
gia ó,ti ime egó, kontá mu zune.
Ki ómos na pu den kséro
pios egó, ki ipoféro
nióse me, sóse me
ki ó,ti thes sto prosféro.
Ine stigmés siopís pu analogistika
tus órkus pu ’dosa, glikiá mu, eséna
ke me ta lógia mu gia ména pistika
tóra den écho pia fóvo kanéna.
Ki ómos na pu den kséro
pios egó, ki ipoféro
nióse me, sóse me
ki ó,ti thes sto prosféro.
Polli orkístikan pos m’ agapísane
giatí katálavan pios ime tácha
ke san tus pístepsa m’ egkatalipsane,
anágki m’ ichane, aftó monácha.
|