|
Νομίζω πως είσαι κάπου εδώ κοντά
και δε θ’ αργήσεις
Πως έχει πάει στη γωνιά
και θα γυρίσεις
Και περιμένω στο κατώφλι μου το γκρίζο
Γιατί νομίζω
Πως είσαι εσύ ο κάθε ίσκιος που διαβαίνει
Μικρή ψυχούλα λατρευτή κι αγαπημένη
Ήλιος που σ’ έκρυψε το σύννεφο το γκρίζο
Κι ελπίζω
Ότι το τρένο που σφυρίζει σε γυρίζει
Ότι μου φέρνει μήνυμά σου ο ταχυδρόμος
Μα έξω είναι σκοτεινός κι άδειος ο δρόμος
Κι όμως νομίζω
Νομίζω
Πως έχεις φύγει για μια μέρα για μια ώρα
Κι ότι θα ‘ρθεις απόψε σήμερα και τώρα
Και τα σεντόνια με ροδόσταμο ραντίζω
Κι ελπίζω
|
Nomízo pos ise kápu edó kontá
ke de th’ argísis
Pos échi pái sti goniá
ke tha girísis
Ke periméno sto katófli mu to gkrízo
Giatí nomízo
Pos ise esí o káthe ískios pu diaveni
Mikrí psichula latreftí ki agapiméni
Ήlios pu s’ ékripse to sínnefo to gkrízo
Ki elpízo
Όti to tréno pu sfirízi se girízi
Όti mu férni mínimá su o tachidrómos
Ma ékso ine skotinós ki ádios o drómos
Ki ómos nomízo
Nomízo
Pos échis fígi gia mia méra gia mia óra
Ki óti tha ‘rthis apópse símera ke tóra
Ke ta sentónia me rodóstamo rantízo
Ki elpízo
|
