Ντροπή έτσι κρυφά να μου φύγεις
και θλίψη ν’ αφήσεις στο σπίτι μου εσύ,
γιατί, γιατί, γιατί,
ντροπή να με γεμίσεις με πόνους
να πάρεις τους δρόμους χωρίς αφορμή
γιατί, γιατί,
είναι ντροπή και καταστροφή.
Κι εγώ που ‘λεγα τ’ όνομά σου,
το πίστευα, το ‘χα τιμή, γιατί, γιατί,
να σ’ έχω αγαπήσει και να ‘χω κερδίσει
μονάχα ντροπή και καταστροφή.
Ντροπή να με γεμίσεις με πόνους
να πάρεις τους δρόμους χωρίς αφορμή
γιατί, γιατί,
είναι ντροπή και καταστροφή.
Κι εγώ που ‘λεγα τ’ όνομά σου,
το πίστευα, το ‘χα τιμή, γιατί, γιατί,
να σ’ έχω αγαπήσει και να ‘χω κερδίσει
μονάχα ντροπή, μονάχα ντροπή,
μονάχα ντροπή, μονάχα ντροπή.
|
Ntropí étsi krifá na mu fígis
ke thlípsi n’ afísis sto spíti mu esí,
giatí, giatí, giatí,
ntropí na me gemísis me pónus
na páris tus drómus chorís aformí
giatí, giatí,
ine ntropí ke katastrofí.
Ki egó pu ‘lega t’ ónomá su,
to písteva, to ‘cha timí, giatí, giatí,
na s’ écho agapísi ke na ‘cho kerdísi
monácha ntropí ke katastrofí.
Ntropí na me gemísis me pónus
na páris tus drómus chorís aformí
giatí, giatí,
ine ntropí ke katastrofí.
Ki egó pu ‘lega t’ ónomá su,
to písteva, to ‘cha timí, giatí, giatí,
na s’ écho agapísi ke na ‘cho kerdísi
monácha ntropí, monácha ntropí,
monácha ntropí, monácha ntropí.
|