Είναι κάτι βράδια που με πνίγει η μοναξιά
κάτι βράδια μαύρα σαν μελάνι
είναι κάτι αγάπες βοήθα Παναγιά
που χίλια κομμάτια μ’ έχουν κάνει
Νύχτα νύχτα νύχτωσέ με έλα και τελείωσέ με
νύχτα νύχτα σκέπασέ με δε αντέχω πια
νύχτα νύχτα νύχτωσέ με έλα και τελείωσέ με
νύχτα νύχτα σκέπασέ με πάρε με μακριά
Είναι κάτι βράδια που με πνίγει η ερημιά
και μ’ αφήνουν μόνο σαν χαράξει
είναι κάτι αγάπες βοήθα Παναγιά
που απ’ το λαιμό μ’ έχουν αρπάξει
Νύχτα νύχτα νύχτωσέ με έλα και τελείωσέ με
νύχτα νύχτα σκέπασέ με δε αντέχω πια
νύχτα νύχτα νύχτωσέ με έλα και τελείωσέ με
νύχτα νύχτα σκέπασέ με πάρε με μακριά
|
Ine káti vrádia pu me pnígi i monaksiá
káti vrádia mavra san meláni
ine káti agápes voítha Panagiá
pu chília kommátia m’ échun káni
Níchta níchta níchtosé me éla ke teliosé me
níchta níchta sképasé me de antécho pia
níchta níchta níchtosé me éla ke teliosé me
níchta níchta sképasé me páre me makriá
Ine káti vrádia pu me pnígi i erimiá
ke m’ afínun móno san charáksi
ine káti agápes voítha Panagiá
pu ap’ to lemó m’ échun arpáksi
Níchta níchta níchtosé me éla ke teliosé me
níchta níchta sképasé me de antécho pia
níchta níchta níchtosé me éla ke teliosé me
níchta níchta sképasé me páre me makriá
|