Μόνη και απόψε
Η καρδιά μου μελαγχόλησε
Έχει νυχτώσει για καλά στη Σαλονίκη
Απ το μυαλό μου η μορφή σου δεν ξεκόλλησε
Έφυγες κι όμως
Έφυγες κι όμως
Έφυγες κι όμως η ζωή μου σου ανήκει
Νύχτα μη με μαλώνεις
Και αν πίνω μη θυμώνεις
Κάνε μου μόνο συντροφιά
Και αν κάποιο δάκρυ τρέξει
Πόσες πληγές ν’ αντέξει
Η προδομένη μου καρδιά
Μόνη μιλάω για μια αγάπη που μ’ αδίκησε
Και μου τρυπάνε το μυαλό οι αναμνήσεις
Κρύβω στο βλέμμα ένα δάκρυ που με νίκησε
Και σου ζητάω
Και σου ζητάω
Και σου ζητάω πάλι απόψε να γυρίσεις
Νύχτα μη με μαλώνεις
Και αν πίνω μη θυμώνεις
Κάνε μου μόνο συντροφιά
Και αν κάποιο δάκρυ τρέξει
Πόσες πληγές ν’ αντέξει
Η προδομένη μου καρδιά
|
Móni ke apópse
I kardiá mu melagchólise
Έchi nichtósi gia kalá sti Saloníki
Ap to mialó mu i morfí su den ksekóllise
Έfiges ki ómos
Έfiges ki ómos
Έfiges ki ómos i zoí mu su aníki
Níchta mi me malónis
Ke an píno mi thimónis
Káne mu móno sintrofiá
Ke an kápio dákri tréksi
Póses pligés n’ antéksi
I prodoméni mu kardiá
Móni miláo gia mia agápi pu m’ adíkise
Ke mu tripáne to mialó i anamnísis
Krívo sto vlémma éna dákri pu me níkise
Ke su zitáo
Ke su zitáo
Ke su zitáo páli apópse na girísis
Níchta mi me malónis
Ke an píno mi thimónis
Káne mu móno sintrofiá
Ke an kápio dákri tréksi
Póses pligés n’ antéksi
I prodoméni mu kardiá
|