Σε τούτο το νυχτέρι
η Σανκάρ κι η Μπαλιστρέρι
μου κρατάνε συντροφιά.
Κι η νύχτα η κοροϊδεύτρα
κράζει και λαλεί
πάλι νταλγκάδες το παιδί.
Αρχέγονες οι μνήμες,
τα παπούτσια φαγωμένα
απ’ τις κοκκινόπετρες.
Στην ξενιτιά δεν πήγα
ούτ’ αρρώστησα
μα το κλαρίνο με τρυπά.
Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για ‘κει σας κλείνω ραντεβού.
|
Se tuto to nichtéri
i Sankár ki i Balistréri
mu kratáne sintrofiá.
Ki i níchta i koroideftra
krázi ke lali
páli ntalgkádes to pedí.
Archégones i mnímes,
ta paputsia fagoména
ap’ tis kokkinópetres.
Stin ksenitiá den píga
ut’ arróstisa
ma to klaríno me tripá.
Anámesa sto Oéga,
ton Ntenéb ke ton Altáir
ipárchi mía thési tu uranu
ópu tha páo san gino
skóni astrikí,
gia ‘ki sas klino rantevu.
|