Παραμονές του θερισμού
πέφτουν νιφάδες του χιονιού
νιφάδες που ‘γιναν δροσιά
στη βραδινή σου φορεσιά
Περιπλανώμενες σκιές
μετράνε κέρδη και ζημιές
κι εγώ στην κρύα κόχη σου
τα “ίσως” και τα “όχι” σου
Άνοιξε νυχτολούλουδο
να δω την ομορφιά σου
άμα δε χάσω το μυαλό
πώς θα βρω την καρδιά σου
Άκου του άνεμου την πνοή
άγνωστο θαύμα η ζωή
καταμεσής στο πουθενά
ελπίδες κι όνειρα γεννά
Σταλιά σταλιά με τον καιρό
Τρυπάει την πέτρα το νερό
και μια μικρή ραγισματιά
απλώνει ρίζες και κλαδιά
|
Paramonés tu therismu
péftun nifádes tu chioniu
nifádes pu ‘ginan drosiá
sti vradiní su foresiá
Periplanómenes skiés
metráne kérdi ke zimiés
ki egó stin kría kóchi su
ta “ísos” ke ta “óchi” su
Άnikse nichtoluludo
na do tin omorfiá su
áma de cháso to mialó
pós tha vro tin kardiá su
Άku tu ánemu tin pnoí
ágnosto thafma i zoí
katamesís sto puthená
elpídes ki ónira genná
Staliá staliá me ton keró
Tripái tin pétra to neró
ke mia mikrí ragismatiá
aplóni rízes ke kladiá
|