Νυχτώνει τώρα από νωρίς κι εγώ κοιμάμαι μόνη
τα βράδια περισσεύουνε κι ο κόσμος με πληγώνει
νυχτώνει τώρα από νωρίς στο σώμα που κρατούσες
στα χέρια που σ’ αγγίζανε στο στόμα που φιλούσες
Τώρα νυχτώνει η μοναξιά και φέρνει απουσία
για να παιδέψει την καρδιά να φτάσει στην ουσία
τώρα νυχτώνει η μοναξιά κάθε στιγμή σκοτώνει
κάθε λεπτό και βάσανο και το μυαλό θολώνει
Νυχτώνει τώρα από νωρίς στα μάτια που κοιτούσες
στα δάκρυα που χάριζες στις λέξεις που ζητούσες
νυχτώνει τώρα από νωρίς σε πόρτες κλειδωμένες
σ’ αλήθειες που ναυάγησαν κι αγάπες προσωμένες
Τώρα νυχτώνει η μοναξιά και φέρνει απουσία
για να παιδέψει την καρδιά να φτάσει στην ουσία
τώρα νυχτώνει η μοναξιά κάθε στιγμή σκοτώνει
κάθε λεπτό και βάσανο και το μυαλό θολώνει
|
Nichtóni tóra apó norís ki egó kimáme móni
ta vrádia perissevune ki o kósmos me pligóni
nichtóni tóra apó norís sto sóma pu kratuses
sta chéria pu s’ angizane sto stóma pu filuses
Tóra nichtóni i monaksiá ke férni apusía
gia na pedépsi tin kardiá na ftási stin usía
tóra nichtóni i monaksiá káthe stigmí skotóni
káthe leptó ke vásano ke to mialó tholóni
Nichtóni tóra apó norís sta mátia pu kituses
sta dákria pu chárizes stis léksis pu zituses
nichtóni tóra apó norís se pórtes klidoménes
s’ alíthies pu nafágisan ki agápes prosoménes
Tóra nichtóni i monaksiá ke férni apusía
gia na pedépsi tin kardiá na ftási stin usía
tóra nichtóni i monaksiá káthe stigmí skotóni
káthe leptó ke vásano ke to mialó tholóni
|