Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δεν κλαίει
Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος
Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που `χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου
|
Gia idéste óli ton akrováti pu trabalízete
gia idéste óli ton ksenobáti pos de zalízete
Gia idéste ton akrováti pu ki ótan péfti gelá
ke poté de klei, poté den klei
Gia idéste pu chi to erimopuli ema sto fteró
petá ki as to vre thanátu vóli, kóntra ston keró
Me ton keró na ne kóntra, échi timí san petás
na ménis mónos, na ménis mónos
Gia idéste óli déste ke ména állo de zitó
pu `cho stus ómus fterá spasména ke akrovató
Girise káto i méra ki akómi esí na fanis
min kles pulí mu, min kles pulí mu
|