|
Εγώ ο δυνατός
δεν ξέρω πως έχω λυγίσει
Και ζω στον πυρετό
Κι όλο ρωτώ αν θα γυρίσει
Με πλήγωσε αλλά
Είναι το γέλιο είναι το φως μου
Στο αίμα μου κυλά
Είναι ο άνθρωπός μου
Είναι αυτή
Που έχω δεχτεί
Δεν έχει πως ούτε γιατί
Είναι φωτιά είναι πληγή
Κι απ’ τον καημό πιο δυνατή
Είναι αυτή
Που έχω δεχτεί
Είν’ ο άνθρωπός μου
Εγώ ο δυνατός
Είμαι γυμνός
Προς τον καημό μου
Μιλώ παραμιλώ
Κι όλο τη ζω μες στ’ ονειρό μου
Με πλήγωσε αλλά
Είναι το γέλιο είναι το φως μου
Στο αίμα μου κυλά
Είναι ο άνθρωπός μου
|
Egó o dinatós
den kséro pos écho ligisi
Ke zo ston piretó
Ki ólo rotó an tha girísi
Me plígose allá
Ine to gélio ine to fos mu
Sto ema mu kilá
Ine o ánthropós mu
Ine aftí
Pu écho dechti
Den échi pos ute giatí
Ine fotiá ine pligí
Ki ap’ ton kaimó pio dinatí
Ine aftí
Pu écho dechti
In’ o ánthropós mu
Egó o dinatós
Ime gimnós
Pros ton kaimó mu
Miló paramiló
Ki ólo ti zo mes st’ oniró mu
Me plígose allá
Ine to gélio ine to fos mu
Sto ema mu kilá
Ine o ánthropós mu
|
