Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης
ένας μαύρος γύφτος ξεδοντιάρης
λεύτερη κι ανέμελη η ψυχή του,
πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του.
Πως καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πως κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πως κτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πως κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;
Παίζει το χαβά του μ’ ένα ντέφι
όταν αυτουνού του κάνει κέφι.
Κλήρο ν’ αποκτήσει δεν το νοιάζει
και γι’ αυτό σκλαβιά δε δοκιμάζει.
Πως καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πως κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πως κτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πως κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;
|
Ήrthe sto chorió o arkudiáris
énas mavros giftos ksedontiáris
lefteri ki anémeli i psichí tu,
péra os péra i kábi ine diki tu.
Pos kathreftízonte ta ómorfa korítsia; Έi!
Ke o tsobános pos kratái tin agklítsa; Όpa!
I afentádes pos ktipun to kobolói, éi!
Ke pos kurdízun to chrisó tus to rolói;
Pezi to chavá tu m’ éna ntéfi
ótan aftunu tu káni kéfi.
Klíro n’ apoktísi den to niázi
ke gi’ aftó sklaviá de dokimázi.
Pos kathreftízonte ta ómorfa korítsia; Έi!
Ke o tsobános pos kratái tin agklítsa; Όpa!
I afentádes pos ktipun to kobolói, éi!
Ke pos kurdízun to chrisó tus to rolói;
|