|
Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεού
Ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού
Ξέρω πάντα η Τροία, θα ‘ναι μίλια μακριά
Κι η ωραία Ελένη, θα ‘ναι τώρα γριά
Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω
Στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω
Το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική
Και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή
Ο βασιλιάς της σκόνης
Ο βασιλιάς της σκόνης
Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχός
Όλα θα ‘ναι σαν πρώτα, όλα θα ‘ναι αλλιώς
Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύ
Θα ‘χεις γίνει σκιά, θα’ χουν όλα χαθεί
Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελό
Θ’ απλωθεί η σκιά σου σ’ ένα δρόμο στενό
Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιά
Σ’ ένα κόσμο θαμπό, μακριάμακριά
Ο βασιλιάς της σκόνης
Ο βασιλιάς της σκόνης
Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνια
Τώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτα
Αλλά η ρόδα της ζωής, γυρνά αιώνια
Και μόλις λιώσουνε τα χιόνια,
Να ‘ρθεις να με βρεις
Ο βασιλιάς της σκόνης
Ο βασιλιάς της σκόνης
|
Egó o mikrós, o amnós tu theu
Ksechasménos sto nóto, genniménos allu
Kséro pánta i Tria, tha ‘ne mília makriá
Ki i orea Eléni, tha ‘ne tóra griá
Ogeno sto drómo orkisménos na bo
Sta palátia tu íliu na boréso na po
To tragudi tu trágu me foní fonikí
Ke na klápso metá, na chathó sti siopí
O vasiliás tis skónis
O vasiliás tis skónis
Tha perásun ta chrónia, tha girísi o trochós
Όla tha ‘ne san próta, óla tha ‘ne alliós
Tha se psáchno stus drómus pu girnuses, ma esí
Tha ‘chis gini skiá, tha’ chun óla chathi
Έna vrádi tha féngi to fengári treló
Th’ aplothi i skiá su s’ éna drómo stenó
Ta taksídia, i fíli, i agkaliés, ta filiá
S’ éna kósmo thabó, makriámakriá
O vasiliás tis skónis
O vasiliás tis skónis
Apó tu dráku ti chrónia, perásan chrónia
Tóra bori na min thimáse típota
Allá i róda tis zoís, girná eónia
Ke mólis liósune ta chiónia,
Na ‘rthis na me vris
O vasiliás tis skónis
O vasiliás tis skónis
|
