Σε κοίταξα για δυο λεπτά
και φτάσανε για χρόνια
σε μονοπάτια να χαθώ
ριγμένα στη βροχή.
Πόση να είναι η δύναμη
στο αδύναμο μου σώμα
και ποια να είναι η κόλαση
που βάφτισα ζωή;
Με τραβάς στο βυθό,
η ζωή μου κινδυνεύει.
Ένα αστέρι κοιτώ μακριά…
Δε θα `ρθω τώρα πια πουθενά.
Παιχνίδια μέσα στο μυαλό
σκαρώνει η εικόνα.
Δεν ξέρω πια αν είσαι εσύ
ή αν σ’ έφτιαξα ξανά
Στολίδι που δεν κράτησα
και πέτρα του χειμώνα
που πάγωσε τα χέρια μου,
έσκισε τα πανιά.
Με τραβάς στο βυθό,
η ζωή μου κινδυνεύει.
Ένα αστέρι κοιτώ μακριά…
Δε θα `ρθω τώρα πια πουθενά.
|
Se kitaksa gia dio leptá
ke ftásane gia chrónia
se monopátia na chathó
rigména sti vrochí.
Pósi na ine i dínami
sto adínamo mu sóma
ke pia na ine i kólasi
pu váftisa zoí;
Me travás sto vithó,
i zoí mu kindinevi.
Έna astéri kitó makriá…
De tha `rtho tóra pia puthená.
Pechnídia mésa sto mialó
skaróni i ikóna.
Den kséro pia an ise esí
í an s’ éftiaksa ksaná
Stolídi pu den krátisa
ke pétra tu chimóna
pu págose ta chéria mu,
éskise ta paniá.
Me travás sto vithó,
i zoí mu kindinevi.
Έna astéri kitó makriá…
De tha `rtho tóra pia puthená.
|