Μια νύχτα βροχερή
στη γυάλινη στροφή
βαθύ σκοτάδι έφερε η αυγή
κι από ένα νήμα στη ζωή
με κράτησε το χέρι σου εκεί
Φοβόμουνα να πω
νωρίς το σ’ αγαπώ
και θα ‘μενε για πάντα μυστικό
κι αν η σιωπή είναι χρυσός
με την αγάπη όλα ειν’ αλλιώς
Άγγελος
ο δικός μου άγγελος
έγινες και πιάνομαι
απ’ τα λευκά φτερά σου
άγγελος
ο δικός μου άγγελος
έγινες και χάνομαι
βαθιά στην αγκαλιά σου
Μια νύχτα βροχερή
στη γυάλινη στροφή
βαθύ σκοτάδι θα ‘φερνε η αυγή
μα ένας έρωτας τυφλός
μου έδειξε στα μάτια σου το φως
|
Mia níchta vrocherí
sti giálini strofí
vathí skotádi éfere i avgí
ki apó éna níma sti zoí
me krátise to chéri su eki
Fovómuna na po
norís to s’ agapó
ke tha ‘mene gia pánta mistikó
ki an i siopí ine chrisós
me tin agápi óla in’ alliós
Άngelos
o dikós mu ángelos
égines ke piánome
ap’ ta lefká fterá su
ángelos
o dikós mu ángelos
égines ke chánome
vathiá stin agkaliá su
Mia níchta vrocherí
sti giálini strofí
vathí skotádi tha ‘ferne i avgí
ma énas érotas tiflós
mu édikse sta mátia su to fos
|