Από μικρός την ήθελα την ξενιτιά
Με τα παλάτια και τα ποταμόπλοια
Παντρεύτηκα στη γη μου, δεν ανάσαινα
Ζαγοριανό καράβι φεύγει, μπάρκαρα
Στο τρίτο το λιμάνι, βόηθα φύλαγε
Με φίλησε στο στόμα κόρη μάγισσας
Μαγεύει τα πουλάκια και δεν κελαηδούν
Μαγεύει τα καράβια και δεν αρμενούν
Με μάγεψε και μένα, δεν μπορώ να ’ρθώ
Σε σκέφτομαι μονάχη να χτενίζεσαι
Τα ντόπια τα πουλάκια στις φωλίτσες τους
Κι εγώ στα ξένα τα κλαδιά να πνίγομαι.
Σελλών τ’ άλογο μου, ξεσελώνεται
Να γράψω πιάνω γράμμα, μα δε γράφεται
Κοιτάζω στον καθρέφτη, δεν είν’ άνθρωπος
Ξυπνάω μια μέρα, φύγαν χρόνοι δώδεκα
Κι απόψε που κοιτούσα το ξημέρωμα
Ακούω ξαφνικά να λέει η μάγισσα, μου λέει η μάγισσα:
Χτες ήρθ’ από τα μέρη μας μια καστανή
Μια αλυσσιδοπλεγμένη, γαϊτανόφρυδι
Μου είπε τρία λόγια για να σε τα πω:
Η ασημένια βέργα, ετσακίστηκε
Κι αργυρή καμάρα, εραγίστηκε
Τα τρία περιστεράκια, επετάξανε.
Η ασημένια βέργα, είν’ η μάνα μου
Κι η αργυρή καμάρα, είν’ η γυναίκα μου
Τα τρία περιστεράκια, είν’ τα παιδάκια μου
Τα είπα αυτά κι ο ήλιος σαν να σβήστηκε
Σελώνω τ’ άλογό μου, ζώνω το σπαθί
Και φεύγω και γυρίζω πάλι σπίτι μου.
Ξανά στο σπίτι μου!
|
Apó mikrós tin íthela tin ksenitiá
Me ta palátia ke ta potamóplia
Pantreftika sti gi mu, den anásena
Zagorianó karávi fevgi, bárkara
Sto tríto to limáni, vóitha fílage
Me fílise sto stóma kóri mágissas
Magevi ta pulákia ke den kelaidun
Magevi ta karávia ke den armenun
Me mágepse ke ména, den boró na ’rthó
Se skéftome monáchi na chtenízese
Ta ntópia ta pulákia stis folítses tus
Ki egó sta kséna ta kladiá na pnígome.
Sellón t’ álogo mu, kseselónete
Na grápso piáno grámma, ma de gráfete
Kitázo ston kathréfti, den in’ ánthropos
Ksipnáo mia méra, fígan chróni dódeka
Ki apópse pu kitusa to ksiméroma
Akuo ksafniká na léi i mágissa, mu léi i mágissa:
Chtes írth’ apó ta méri mas mia kastaní
Mia alissidoplegméni, gaitanófridi
Mu ipe tría lógia gia na se ta po:
I asiménia vérga, etsakístike
Ki argirí kamára, eragistike
Ta tría peristerákia, epetáksane.
I asiménia vérga, in’ i mána mu
Ki i argirí kamára, in’ i gineka mu
Ta tría peristerákia, in’ ta pedákia mu
Ta ipa aftá ki o ílios san na svístike
Selóno t’ álogó mu, zóno to spathí
Ke fevgo ke girízo páli spíti mu.
Ksaná sto spíti mu!
|