Είδα στα μάτια σου κρυμμένες ενοχές
και το φεγγάρι ρώτησα,
της προδοσίας πως θ’ αντέξω τις πληγές
και στη σιωπή προχώρησα,
της προδοσίας πως θ’ αντέξω τις πληγές
και στη σιωπή προχώρησα.
Πήρα το δρόμο της φυγής
κι εσύ η κλέφτρα της ψυχής για πάντα έμεινες,
πήρα τα όνειρα αγκαλιά,
τα ‘ριξα μέσα στη φωτιά και στάχτη έγινες.
Είδα τα μάτια σου να κρύβουν ενοχές
και την καρδιά μου ρώτησα,
μήπως τα όνειρα χαθήκαν στις ντροπές
και τη ζωή μου σκόρπισα,
μήπως τα όνειρα χαθήκαν στις ντροπές
και τη ζωή μου σκόρπισα.
Πήρα το δρόμο της φυγής
κι εσύ η κλέφτρα της ψυχής για πάντα έμεινες,
πήρα τα όνειρα αγκαλιά,
τα ‘ριξα μέσα στη φωτιά και στάχτη έγινες.
|
Ida sta mátia su krimménes enochés
ke to fengári rótisa,
tis prodosías pos th’ antékso tis pligés
ke sti siopí prochórisa,
tis prodosías pos th’ antékso tis pligés
ke sti siopí prochórisa.
Píra to drómo tis figís
ki esí i kléftra tis psichís gia pánta émines,
píra ta ónira agkaliá,
ta ‘riksa mésa sti fotiá ke stáchti égines.
Ida ta mátia su na krívun enochés
ke tin kardiá mu rótisa,
mípos ta ónira chathíkan stis ntropés
ke ti zoí mu skórpisa,
mípos ta ónira chathíkan stis ntropés
ke ti zoí mu skórpisa.
Píra to drómo tis figís
ki esí i kléftra tis psichís gia pánta émines,
píra ta ónira agkaliá,
ta ‘riksa mésa sti fotiá ke stáchti égines.
|