|
Φεύγει το πλοίο και μας χαιρετά
κλείνει το μάτι του και χαμογελά
αλλάξαν λέει τα σημεία της γης
κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής
Ίδια η θάλασσα χωρίς μια σκιά
λες και έχει πάψει πια του κόσμου η καρδιά
λευκό μαντήλι, ματωμένη σιωπή
στην νηνεμιά μια γυμνή αστραπή
Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί
ποιος φεύγει το καράβι ή το νησί;
έχω γεράσει και δεν βλέπω από ‘δω
ποια είναι η Πηνελόπη, ποια η Καλυψώ
Είχα δει καπνό μα πού έχει κρυφτεί;
γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή
βρήκα μονάχος μου για μένα χρησμό
καλύτερη η πορεία από τον προορισμό
Τέλειωσε η μπόρα και βγήκες στεγνός
κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος
ένα κορμί δίχως γη κι ουρανό
τα χρόνια κυλήσανε σαν το νερό
Και να που Όμηρε το βλέπεις κι εσύ
δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;
Και να που Όμηρε το βλέπω κι εγώ
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;
|
Fevgi to plio ke mas cheretá
klini to máti tu ke chamogelá
alláksan léi ta simia tis gis
ki o chrónos tóra ine pia sibagís
Ίdia i thálassa chorís mia skiá
les ke échi pápsi pia tu kósmu i kardiá
lefkó mantíli, matoméni siopí
stin ninemiá mia gimní astrapí
Pái chaméno se spondí to krasí
pios fevgi to karávi í to nisí;
écho gerási ke den vlépo apó ‘do
pia ine i Pinelópi, pia i Kalipsó
Icha di kapnó ma pu échi krifti;
glikiá patrída ise glikiá filakí
vríka monáchos mu gia ména chrismó
kalíteri i poria apó ton proorismó
Téliose i bóra ke vgíkes stegnós
klistós lógo érgon o parádisos
éna kormí díchos gi ki uranó
ta chrónia kilísane san to neró
Ke na pu Όmire to vlépis ki esí
den fenete ston chárti aftó to nisí
pios kséri pios salpárise sto gialó;
o Odisséas í mípos i Kalipsó;
Ke na pu Όmire to vlépo ki egó
o Odisséas í mípos i Kalipsó;
pios kséri pios salpárise sto gialó;
o Odisséas í mípos i Kalipsó;
|
