Απόψε πήρε άδεια
και με την τσέπη άδεια
τραβάει για την πόλη.
Ρίχνει ένα γεια σου στο φρουρό,
σαλτάρει σ’ ένα φορτηγό,
κι ο χάρος δε γλιτώνει.
Έλα στην παρέα μας, φαντάρε
κάτσε κι ένα ποτηράκι πάρε.
Ξέχνα στρατώνες και σκοπιές
κι από το μπρούσκο της καρδιάς μας πιες.
Η πόλη σαν τη γόησσα
σαν την παλιά αρχόντισσα
ανάβει τα κολιέ της.
Μα σαν τον φέρνει στα στενά
τον κουβεντιάζει η μοναξιά,
τον παίρνει αγκαζέ της.
Έλα στην παρέα μας, φαντάρε
κάτσε κι ένα ποτηράκι πάρε.
Ξέχνα στρατώνες και σκοπιές
κι από το μπρούσκο της καρδιάς μας πιες.
Οι δρόμοι τον κουράσανε,
παράπονα τον πιάσανε,
στο ταβερνάκι μπαίνει.
Κάποιον να βρει για ένα πιοτό,
να ’χουν τον ίδιο τον καημό,
μαζί να δουν πού βγαίνει.
Έλα στην παρέα μας, φαντάρε
κάτσε κι ένα ποτηράκι πάρε.
Ξέχνα στρατώνες και σκοπιές
κι από το μπρούσκο της καρδιάς μας πιες.
|
Apópse píre ádia
ke me tin tsépi ádia
travái gia tin póli.
Ríchni éna gia su sto fruró,
saltári s’ éna fortigó,
ki o cháros de glitóni.
Έla stin paréa mas, fantáre
kátse ki éna potiráki páre.
Kséchna stratónes ke skopiés
ki apó to brusko tis kardiás mas pies.
I póli san ti góissa
san tin paliá archóntissa
anávi ta kolié tis.
Ma san ton férni sta stená
ton kuventiázi i monaksiá,
ton perni agkazé tis.
Έla stin paréa mas, fantáre
kátse ki éna potiráki páre.
Kséchna stratónes ke skopiés
ki apó to brusko tis kardiás mas pies.
I drómi ton kurásane,
parápona ton piásane,
sto tavernáki beni.
Kápion na vri gia éna piotó,
na ’chun ton ídio ton kaimó,
mazí na dun pu vgeni.
Έla stin paréa mas, fantáre
kátse ki éna potiráki páre.
Kséchna stratónes ke skopiés
ki apó to brusko tis kardiás mas pies.
|