|
Ο γελαστός μου αδερφός
που χάθηκε στα σύννεφα
χαμογελούσε σαν παιδί
την ώρα του θανάτου
Δεν είχε θέση δυνατή στην κοινωνία
μήτε κυνήγησε την δόξα με μανία
Ήταν παιδί μικρό και γελαστό
Δεν είχε τίποτα μεγάλο
Ήξερε μόνο ν’ αγαπά και τίποτα άλλο
Ο γελαστός μου αδερφός
Ωραίος γκρίζος άγγελος
Ήταν δικός μου αδερφός
μα ήταν και δικός σας
Δεν είχε όνειρα την γη να υποτάξει
μήτε στ’ αστέρια γιγαντένιος να πετάξει
Ήταν απλός μικρός και γελαστός
δεν είχε τίποτα μεγάλο
Ήξερε όνο ν’ αγαπά και τίποτα άλλο
Πήρα κι εγώ
πάρτε ι εσείς
το παιδικό χαμόγελο
του γελαστού μου αδερφού
γιατί ήταν και δικό σας
Κι αν κάποια μέρα σαν κι εκείνον να μπορούσα
με το χαμόγελο τον κόσμο να νικούσα
να ‘μουν απλός μικρός και γελαστός
με δίχως τίποτα μεγάλο
Να ‘ξερα μόνο ν’ αγαπώ
Και τίποτα άλλο
|
O gelastós mu aderfós
pu cháthike sta sínnefa
chamogeluse san pedí
tin óra tu thanátu
Den iche thési dinatí stin kinonía
míte kinígise tin dóksa me manía
Ήtan pedí mikró ke gelastó
Den iche típota megálo
Ήksere móno n’ agapá ke típota állo
O gelastós mu aderfós
Oreos gkrízos ángelos
Ήtan dikós mu aderfós
ma ítan ke dikós sas
Den iche ónira tin gi na ipotáksi
míte st’ astéria giganténios na petáksi
Ήtan aplós mikrós ke gelastós
den iche típota megálo
Ήksere óno n’ agapá ke típota állo
Píra ki egó
párte i esis
to pedikó chamógelo
tu gelastu mu aderfu
giatí ítan ke dikó sas
Ki an kápia méra san ki ekinon na borusa
me to chamógelo ton kósmo na nikusa
na ‘mun aplós mikrós ke gelastós
me díchos típota megálo
Na ‘ksera móno n’ agapó
Ke típota állo
|
