Ο ήλιος κι αν θα σβήσει
η γη κι αν σταματήσει
εγώ θα σ’ αγαπάω
Κι από το γλυκό σου στόμα
σαν να είσαι εδώ ακόμα
θα σκύβω και αγάπη θα ζητάω
Όλα του Θεού τα θαύματα
δε με σώνουν τα χαράματα
μου λείπεις σου φωνάζω και πεθαίνω
και πιο πολύ κι απ’ τη ζωή μου εγώ σε θέλω
Ο ήλιος κι αν θα σβήσει
η γη κι αν σταματήσει
εσένα θ’ αγαπάω
Και θα γίνομαι κομμάτια
λες και τα δικά σου μάτια
υπάρχουνε παντού όπου κι αν πάω
Όλα του Θεού τα θαύματα
δε με σώνουν τα χαράματα
μου λείπεις σου φωνάζω και πεθαίνω
και πιο πολύ κι απ’ τη ζωή μου εγώ σε θέλω
|
O ílios ki an tha svísi
i gi ki an stamatísi
egó tha s’ agapáo
Ki apó to glikó su stóma
san na ise edó akóma
tha skívo ke agápi tha zitáo
Όla tu Theu ta thafmata
de me sónun ta charámata
mu lipis su fonázo ke petheno
ke pio polí ki ap’ ti zoí mu egó se thélo
O ílios ki an tha svísi
i gi ki an stamatísi
eséna th’ agapáo
Ke tha ginome kommátia
les ke ta diká su mátia
ipárchune pantu ópu ki an páo
Όla tu Theu ta thafmata
de me sónun ta charámata
mu lipis su fonázo ke petheno
ke pio polí ki ap’ ti zoí mu egó se thélo
|