Τι σου ’κανε, καλέ, και τώρα τον παιδεύεις;
Τι σου ’κανε, καλέ, και τώρα τον τρελαίνεις
και του φυτεύεις στην καρδιά του τα μαχαίρια;
Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια!
Ποιος σ’ έφερε, καλέ, μες στο δικό του δρόμο;
Ποιος σ’ έφερε, καλέ, και τον γιoμίζεις πόνο
και του ’χεις κάνει τη ζωή του μια μιζέρια;
Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια!
Τι σου ’κανε, καλέ, κι όλο μου τον πικραίνεις;
Τι σου ’κανε, καλέ, κι αναποδιές τού φέρνεις
και του ’χεις σβήσει και τον ήλιο και τ’ αστέρια;
Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια!
|
Ti su ’kane, kalé, ke tóra ton pedevis;
Ti su ’kane, kalé, ke tóra ton trelenis
ke tu fitevis stin kardiá tu ta macheria;
O kalíteros ánthropos sta chirótera chéria!
Pios s’ éfere, kalé, mes sto dikó tu drómo;
Pios s’ éfere, kalé, ke ton giomízis póno
ke tu ’chis káni ti zoí tu mia mizéria;
O kalíteros ánthropos sta chirótera chéria!
Ti su ’kane, kalé, ki ólo mu ton pikrenis;
Ti su ’kane, kalé, ki anapodiés tu férnis
ke tu ’chis svísi ke ton ílio ke t’ astéria;
O kalíteros ánthropos sta chirótera chéria!
|