|
Όπως και τότε, έτσι και τώρα
Ίδια ρουτίνα σ’ όλη τη χώρα
Σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλη την πλάση
Η μοναξιά δε λέει να χάσει
Όλοι οι ανθρώποι τρέχουν να φτάσουν
Ότι γυαλίζει, τι κι άμα χάσουν
Στο δρόμο όνειρα, ήθη κι αξίες, περισπωμένες χαμένες κι οξείες
Περιστρεφόμαστε, έτσι είναι Κώστα
Όπως τα είπες, όμως τα πόστα
Όπως και τότε, έτσι και τώρα
Ίδιοι τα έχουν, ίδια η μπόρα
Ίδιοι οι ανθρώποι, δε λένε ν’ αλλάξουν
Ακόμα σφάζονται, δε λένε να πάψουν
Ίδιος κι εγω, κι η ντροπή ξεχειλίζει
Η μοναξιά πιο έντονα μυρίζει
Είχα που λες κι εγώ έναν φίλο
έναν αλήτη γέρο σκύλο, έναν αλήτη γέρο σκύλο
που μου τον πήρε το «εκατό».
Έξω πολλά σκυλιά γυρίζουν
κάτι σκυλιά που δε γαβγίζουν, κάτι σκυλιά που δε γαβγίζουν
και περπατούν στα δυο.
Είχα που λες κι εγώ έναν φίλο
που τα «σκυλιά» τον λέγαν σκύλο,
που τα «σκυλιά τον λέγαν σκύλο
γιατί του έλειπε η μιλιά.
Του ‘λεγα τα παράπονά μου,
πόσο ματώσαν την καρδιά μου
πόσο ματώσαν την καρδιά μου
τα δίποδα σκυλιά.
Ψεύτικε ντουνιά τι απονιά
κρύβεις και τι πόνο
γύρω μου πολλοί κι ένα σκυλί
μ’ αγαπούσε μόνο
Ψεύτικε ντουνιά τι απονιά
κρύβεις και τι πόνο
γύρω μου πολλοί κι ένα σκυλί
μ’ αγαπούσε μόνο
Άνθρωποι καλωσυνάτοι
που απ’ αγάπη ξεχειλίζουν
και ευκαιρία δε χάνουν
να το διατυμπανίζουν
με ρούχα που κοστίζουν, λόγια που κοιμίζουν
και χρυσαφικά που το σκοτάδι σκίζουν
μα όταν αργά το βράδυ στα σπίτια τους γυρίζουν
οι κάμερες κλείσουν κι η γύμνια τους τους θυμίζει
πόσο κοστίζουν, σαστίζουν
τα πάντα γύρω τους αρχίζουν να τους φοβίζουν
κι’εσύ ακόμα που τα μάτια σου δεν πάψαν να δακρύζουν
ούτε στιγμή έμοιαζες με στραβοπίνακα σε αρτ γκαλερί και στη ντομ περινιόν τους κάβα
ήσουν απλά ένα μπουκάλι κρασί
πω πω ντροπή, πω πω ντροπή
κοίτα στη ροζ γειτονιά μας περπατάει ένα αδέσποτο σκυλί
άραγε ο κόσμος τι θα πει
αυτός ο κόσμος που ’χει κάνει ήρωες τους προδότες
μπροστάρηδες τις κότες και συνήθως θα τους βρεις πίσω από πόρτες μεγάλες,
μ’ αλάνθαστες νότες και στη TV να σου τάζουν αλλαγή
για ένα κόσμο chantilly τους βολεύει η σιωπή
δε χωράν σ’ ένα κουτί, παραθύρι στη ντροπή,
μα εσυ ακόμα εκει, να τους δείχνεις τι είναι μπέσα
|
Όpos ke tóte, étsi ke tóra
Ίdia rutína s’ óli ti chóra
S’ ólo ton kósmo, s’ óli tin plási
I monaksiá de léi na chási
Όli i anthrópi tréchun na ftásun
Όti gialízi, ti ki áma chásun
Sto drómo ónira, íthi ki aksíes, perispoménes chaménes ki oksies
Peristrefómaste, étsi ine Kósta
Όpos ta ipes, ómos ta pósta
Όpos ke tóte, étsi ke tóra
Ίdii ta échun, ídia i bóra
Ίdii i anthrópi, de léne n’ alláksun
Akóma sfázonte, de léne na pápsun
Ίdios ki ego, ki i ntropí ksechilízi
I monaksiá pio éntona mirízi
Icha pu les ki egó énan fílo
énan alíti géro skílo, énan alíti géro skílo
pu mu ton píre to «ekató».
Έkso pollá skiliá girízun
káti skiliá pu de gavgizun, káti skiliá pu de gavgizun
ke perpatun sta dio.
Icha pu les ki egó énan fílo
pu ta «skiliá» ton légan skílo,
pu ta «skiliá ton légan skílo
giatí tu élipe i miliá.
Tu ‘lega ta paráponá mu,
póso matósan tin kardiá mu
póso matósan tin kardiá mu
ta dípoda skiliá.
Pseftike ntuniá ti aponiá
krívis ke ti póno
giro mu polli ki éna skilí
m’ agapuse móno
Pseftike ntuniá ti aponiá
krívis ke ti póno
giro mu polli ki éna skilí
m’ agapuse móno
Άnthropi kalosináti
pu ap’ agápi ksechilízun
ke efkería de chánun
na to diatibanízun
me rucha pu kostízun, lógia pu kimízun
ke chrisafiká pu to skotádi skízun
ma ótan argá to vrádi sta spítia tus girízun
i kámeres klisun ki i gimnia tus tus thimízi
póso kostízun, sastízun
ta pánta giro tus archízun na tus fovízun
ki’esí akóma pu ta mátia su den pápsan na dakrízun
ute stigmí émiazes me stravopínaka se art gkalerí ke sti ntom perinión tus káva
ísun aplá éna bukáli krasí
po po ntropí, po po ntropí
kita sti roz gitoniá mas perpatái éna adéspoto skilí
árage o kósmos ti tha pi
aftós o kósmos pu ’chi káni íroes tus prodótes
brostárides tis kótes ke siníthos tha tus vris píso apó pórtes megáles,
m’ alánthastes nótes ke sti TV na su tázun allagí
gia éna kósmo chantilly tus volevi i siopí
de chorán s’ éna kutí, parathíri sti ntropí,
ma esi akóma eki, na tus dichnis ti ine bésa
|
