Θα μιλήσω για το φίλο τον Κανέλλο
Που έχει μια καρδιά και τέσσερα ποδάρια
Που γυρίζει στα Εξάρχεια τα βράδια
Κι όλοι τον σέβονται του βγάζουν το καπέλο
Στη γωνιά πολυτεχνείο με Πατησίων
Κυνηγούσε λένε έναν ασφαλίτη
Και μια μέρα εθεάθη στο Θησείο
Να γυρνά με μια σκυλίτσα από σπίτι
Ένα τραγούδι για το σκύλο τον Κανέλλο
Που με δάγκωσε μα τον καταλαβαίνω
Υποστήριξε την άποψη με πάθος
Ότι είχα πάρει την ζωή μου λάθος
Χίλια πρόσωπα αλλάζει αυτή η πόλη
Μα κανένα δε τρομάζει τον Κανέλλο
Κι αν καμιά φορά τον βλέπεις λυπημένο
Την ουρά του σπάει κι αρχίζει γυροβόλι
Κι ούτε αγγίζει όσα κόκαλα πετάνε
Όλοι αυτοί που ασχημαίνουν τη ζωή μας
Και το ξέρω όταν στα μάτια τον κοιτάμε
Πως γουστάρει πως γουστάρει τη σιωπή μας
|
Tha milíso gia to fílo ton Kanéllo
Pu échi mia kardiá ke téssera podária
Pu girízi sta Eksárchia ta vrádia
Ki óli ton sévonte tu vgázun to kapélo
Sti goniá politechnio me Patisíon
Kiniguse léne énan asfalíti
Ke mia méra etheáthi sto Thisio
Na girná me mia skilítsa apó spíti
Έna tragudi gia to skílo ton Kanéllo
Pu me dágkose ma ton katalaveno
Ipostírikse tin ápopsi me páthos
Όti icha pári tin zoí mu láthos
Chília prósopa allázi aftí i póli
Ma kanéna de tromázi ton Kanéllo
Ki an kamiá forá ton vlépis lipiméno
Tin urá tu spái ki archízi girovóli
Ki ute angizi ósa kókala petáne
Όli afti pu aschimenun ti zoí mas
Ke to kséro ótan sta mátia ton kitáme
Pos gustári pos gustári ti siopí mas
|