Φέρνει η νύχτα το πρωί
κι ο ήλιος πάει να φανεί
ήμουν μικρός και ξέχασα
γλυκό πουλί μου σε έχασα
Kλείνει τα δίχτυα του το φως
κι όποιος κοιμάται μοναχός
κάνει πως δεν τον νοιάζει
μ’ όνειρο η μέρα μοιάζει.
Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ότι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα
είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια
Bλέπω τις μέρες να περνούν
και μες στα μάτια με κοιτούν
σπίθες παλιές που ξέχασα
γλυκό πουλί μου σε έχασα
Kλείνει τα δίχτυα του το φως
κι όποιος κοιμάται μοναχός
κάνει πως δεν τον νοιάζει
μ’ όνειρο η μέρα μοιάζει.
Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ότι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα
είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια
|
Férni i níchta to pri
ki o ílios pái na fani
ímun mikrós ke kséchasa
glikó pulí mu se échasa
Klini ta díchtia tu to fos
ki ópios kimáte monachós
káni pos den ton niázi
m’ óniro i méra miázi.
Ta fterá mu anigo ston aéra
óti apoméni ap’ ti zoí ine mia méra
in’ énas kípos me luludia ke me fídia
dió chelidónia pu girnán ksaná sta ídia
Blépo tis méres na pernun
ke mes sta mátia me kitun
spíthes paliés pu kséchasa
glikó pulí mu se échasa
Klini ta díchtia tu to fos
ki ópios kimáte monachós
káni pos den ton niázi
m’ óniro i méra miázi.
Ta fterá mu anigo ston aéra
óti apoméni ap’ ti zoí ine mia méra
in’ énas kípos me luludia ke me fídia
dió chelidónia pu girnán ksaná sta ídia
|