Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό
Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ’ όνομά σου
σκίζοντας τ’ ανθισμένα κύματα
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι
Φεγγάρι εδώ, φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
Για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
|
O kípos ébene sti thálassa
vathí garufalo akrotíri
To chéri su éfevge me to neró
na strósi nifikó to pélago
To chéri su ánige ton uranó
Άngeli m’ énteka spathiá
pléane plái st’ ónomá su
skízontas t’ anthisména kímata
Stus kórfus su ékrives mia chári
pu ítan to ídio to fengári
Fengári edó, fengári eki
enigma diavasméno apó ti thálassa
Gia to dikó su to chatíri
o kípos ébene sti thálassa
vathí garufalo akrotíri
|