Ο ξενιτεμένος | O kseniteménos

– Παλικάρι μου, να πω τη μοίρα σου

Ρίξε, τσιγγάνα, τα χαρτιά
και πες μου τι σου λένε.
Πες μου ποια μάτια μ’ αγαπούν,
πες μου ποια μάτια κλαίνε.

Έχω καημό, σ’ τ’ ορκίζομαι,
στην ξενιτιά που βρίσκομαι.

Απόψε είδα όνειρο
πολύ που με τρομάζει:
είδα εκείνη π’ αγαπώ
άλλονε ν’ αγκαλιάζει.

Σ’ τ’ ορκίζομαι στη μάνα μου:
έχω καημό, τσιγγάνα μου.

Σαν πέφτω για να κοιμηθώ
στη σκέψη μου την παίρνω.
Τόσον καιρό στην ξενιτιά
και γράμμα της δεν παίρνω.

Ο ταχυδρόμος έρχεται
και σ’ άλλη πόρτα στέκεται.

– Palikári mu, na po ti mira su

Ríkse, tsingána, ta chartiá
ke pes mu ti su léne.
Pes mu pia mátia m’ agapun,
pes mu pia mátia klene.

Έcho kaimó, s’ t’ orkízome,
stin ksenitiá pu vrískome.

Apópse ida óniro
polí pu me tromázi:
ida ekini p’ agapó
állone n’ agkaliázi.

S’ t’ orkízome sti mána mu:
écho kaimó, tsingána mu.

San péfto gia na kimithó
sti sképsi mu tin perno.
Tóson keró stin ksenitiá
ke grámma tis den perno.

O tachidrómos érchete
ke s’ álli pórta stékete.