|
Πες μου αλήθεια αν το μέρος αυτό υπήρξε
ή εγώ το φαντάστηκα;
Κάποιοι λένε πως η μνήμη είναι όλη μια απάτη
κι εγώ μέσα της πιάστηκα
Πες μου αλήθεια αν το σπίτι αυτό
ήταν πάντα χαμηλό και στενάχωρο
Στο μικρό σαλονάκι περιμένω το λύκο
να φυσήξει το άχυρο
Πες μου αλήθεια αν αυτή η μουσική
ήταν πάντα μπουζούκια κλαψιάρικα
Στο παλιό μου πικάπ μένει μέσα ένα ζωο
που μασάει χιλιάρικα
Πες μου αλήθεια αν αυτός ο μπακάλης απέναντι
ήταν πάντα μισάνθρωπος
Ούτε μέρα δεν πρόλαβε να ζήσει
στο καπό του αμαξιού ο χιονάνθρωπος
Πες μου αλήθεια αν στους Άγιους Πάντες
εψάλη ποτέ ο Ακάθιστος
Στην μπανιέρα μου ένας μικρόσωμος πόνος
περιμένει αβάφτιστος
Πες μου αλήθεια αν αυτό το τραγούδι θα φτάσει
στο κορίτσι που αγάπησα
Τ’ όνομά της ακόμα είναι γραμμένο στο κουδούνι
μα εγώ δεν το πάτησα
|
Pes mu alíthia an to méros aftó ipírkse
í egó to fantástika;
Kápii léne pos i mními ine óli mia apáti
ki egó mésa tis piástika
Pes mu alíthia an to spíti aftó
ítan pánta chamiló ke stenáchoro
Sto mikró salonáki periméno to líko
na fisíksi to áchiro
Pes mu alíthia an aftí i musikí
ítan pánta buzukia klapsiárika
Sto palió mu pikáp méni mésa éna zoo
pu masái chiliárika
Pes mu alíthia an aftós o bakális apénanti
ítan pánta misánthropos
Oíte méra den prólave na zísi
sto kapó tu amaksiu o chionánthropos
Pes mu alíthia an stus Άgius Pántes
epsáli poté o Akáthistos
Stin baniéra mu énas mikrósomos pónos
periméni aváftistos
Pes mu alíthia an aftó to tragudi tha ftási
sto korítsi pu agápisa
T’ ónomá tis akóma ine gramméno sto kuduni
ma egó den to pátisa
|
