Το πιο γλυκό τραγούδι η σιωπή
Η μελωδία του μια γνώριμη απειλή
Νιώθω μια ζάλη περπατώντας στη βροχή
Το πρόσωπό σου είναι η μόνιμη αφορμή
Δεν το πιστεύω μα έξω είναι ήδη βράδυ
Στη θύμησή σου δυναμώνει το σκοτάδι
Δίπλα η θάλασσα αυτή σταγόνες βράζει
Όλη η ζωή μου με ταινία απόψε μοιάζει
Θα `ναι μακρύς ο δρόμος, ξέρω
Στα μονοπάτια της καρδιάς
Την αναζήτηση θα φέρω
Στους άδειους δρόμους που γυρνάς
Στης μοναξιά μου το λαβύρινθο γυρίζω
Πως ήρθα εδώ, τον εαυτό μου δε γνωρίζω
Θα βγω στους δρόμους και την τύχη μου θα βρίζω
Που δεν μπορώ τα αισθήματά μου να ορίζω
Θα `ναι μακρύς ο δρόμος, ξέρω
Στα μονοπάτια της καρδιάς
Την αναζήτηση θα φέρω
Στους άδειους δρόμους που γυρνάς
|
To pio glikó tragudi i siopí
I melodía tu mia gnórimi apilí
Niótho mia záli perpatóntas sti vrochí
To prósopó su ine i mónimi aformí
Den to pistevo ma ékso ine ídi vrádi
Sti thímisí su dinamóni to skotádi
Dípla i thálassa aftí stagónes vrázi
Όli i zoí mu me tenía apópse miázi
Tha `ne makrís o drómos, kséro
Sta monopátia tis kardiás
Tin anazítisi tha féro
Stus ádius drómus pu girnás
Stis monaksiá mu to lavírintho girízo
Pos írtha edó, ton eaftó mu de gnorízo
Tha vgo stus drómus ke tin tíchi mu tha vrízo
Pu den boró ta esthímatá mu na orízo
Tha `ne makrís o drómos, kséro
Sta monopátia tis kardiás
Tin anazítisi tha féro
Stus ádius drómus pu girnás
|