Εμείς που εν ονόματι της τέχνης
φορέσαμε του κλόουν τη στολή,
και παίζουμε στων άλλων την καμπούρα,
το βρώμικο παιχνίδι του ληστή.
Όταν φύγαν τα θηρία, βρήκαμε την ευκαιρία,
μπήκαμε πρωτοπορία, για ψωμί κι ελευθερία.
Ο λαός μας, ο λαός μας,
τάχα πως γι’ αυτόν πονάμε,
κι όλα τα ιδανικά μας
είναι πως να κονομάμε.
Εμείς οι καλλιτέχνες της κουλτούρας,
εμείς που εδηλώσαμε εστέτ,
και παίζουμε καλύτερα μια πόκα,
παρά τον Καζαντζάκη και το Μπρέχτ.
Όταν φύγαν τα θηρία, βρήκαμε την ευκαιρία,
μπήκαμε πρωτοπορία, για ψωμί κι ελευθερία.
Ο λαός μας, ο λαός μας,
τάχα πως γι’ αυτόν πονάμε,
κι όλα τα ιδανικά μας
είναι πως να κονομάμε.
Εμείς οι καλικάντζαροι της νύχτας
λουφάζουμε στον ήλιο και το φως,
γι’ αυτό και χρωματίζουμε αφίσες
την ώρα που κοιμάται ο λαός.
Όταν φύγαν τα θηρία, βρήκαμε την ευκαιρία,
μπήκαμε πρωτοπορία, για ψωμί κι ελευθερία.
Ο λαός μας, ο λαός μας,
τάχα πως γι’ αυτόν πονάμε,
κι όλα τα ιδανικά μας
είναι πως να κονομάμε.
|
Emis pu en onómati tis téchnis
forésame tu klóun ti stolí,
ke pezume ston állon tin kabura,
to vrómiko pechnídi tu listí.
Όtan fígan ta thiría, vríkame tin efkería,
bíkame protoporía, gia psomí ki elefthería.
O laós mas, o laós mas,
tácha pos gi’ aftón ponáme,
ki óla ta idaniká mas
ine pos na konomáme.
Emis i kallitéchnes tis kulturas,
emis pu edilósame estét,
ke pezume kalítera mia póka,
pará ton Kazantzáki ke to Brécht.
Όtan fígan ta thiría, vríkame tin efkería,
bíkame protoporía, gia psomí ki elefthería.
O laós mas, o laós mas,
tácha pos gi’ aftón ponáme,
ki óla ta idaniká mas
ine pos na konomáme.
Emis i kalikántzari tis níchtas
lufázume ston ílio ke to fos,
gi’ aftó ke chromatízume afíses
tin óra pu kimáte o laós.
Όtan fígan ta thiría, vríkame tin efkería,
bíkame protoporía, gia psomí ki elefthería.
O laós mas, o laós mas,
tácha pos gi’ aftón ponáme,
ki óla ta idaniká mas
ine pos na konomáme.
|